Schoolbezoek

Afgelopen donderdag zijn Ineke en ik op bezoek geweest bij twee scholen. Deze scholen waren eind Februari bij ons geweest voor een workshop over het leesonderwijs. We hadden hen toen materialen meegegeven om te starten en gezegd dat we langs zouden komen om te kijken hoe het gaat.

De reis begon goed! Een boda-rit van bijna een uur begon droog, maar onderweg ging het steeds wat harder regenen. Als verzopen katjes kwamen we dus bij de school aan, maar we waren meer dan welkom!

We hebben een rondleiding gehad en in iedere klas werden we uitgebreid door de kinderen verwelkomd.

 

Ook moesten we in elke klas even in de schriftjes kijken,
ze wilden graag laten zien hoe goed de kinderen hun werk deden.
Erg leuk om zo eens op een andere school in schriftjes te kijken.

 

 

Deze school is zo'n 3 jaar geleden gestart en is gebouwd op familiegrond. Het was erg interessant om deze mensen te spreken en hun visie voor de school te horen. Ook hadden ze een hele lunch voor ons klaargemaakt en we konden echt niet verder gaan voordat we genoeg gegeten hadden. Mooi hoe ontzettend welkom je zo bent bij mensen.

 

 

Ook vonden ze toch echt dat we onze voeten moesten kunnen wassen
voor we verder gingen (die waren nogal vies van de boda rit namelijk) en
werden onze schoenen even meegenomen voor een uitgebreide
poetsbeurt.

Na een rit in een taxibusje kwamen we aan bij de volgende school. Ook al waren we behoorlijk later dan gepland, ook hier waren we meer dan welkom!

 

 

Ook hier kregen we een rondleiding door de school.

 

Zelfs de latrines laten ze uitgebreid zien, terwijl de geur nou niet
gelijk aangenaam te noemen was.

Ook hier worden we in elke klas verwelkomd.

Deze school zag er toch wel armoedig uit. Ze hadden erg kleine lokaaltjes en gewoon geen materialen. Zo liet de hoofdmeester ons eigenlijk vol trots zien dat ze een doos in de klas hadden om de schriften in op te kunnen bergen.

P1 (vergelijkbaar met groep 3)

Ook hadden ze twee lessen voorbereid voor ons om te zien. In middle class en P2. Erg leuk om te zien wat ze met de materialen hadden gedaan en hoe ze echt dingen opgepakt haddden van de workshop die wij hadden gegeven.

We mochten ook gezellig mee spelen.

De missie van de school staat op de muur.

 

En een hele groep blije kinderen die het wel erg leuk vonden dat blanken op hun school kwamen kijken!

 

Niet te beschrijven: deel 2!

Het verhaal was nog niet uit, want we hadden nog twee dagen om van alles te beleven en dat hebben we zeker gedaan. Zondagochtend na een lekker ontbijt en wat plannen maken gingen Ineke, Suzannah, Bernhard en ik verder op stap.

Spullen ingepakt en door de manager van het guesthouse naar de weg gebracht, zodat hij ons kon helpen een taxi te krijgen voor een goede prijs.

Toen we bij de weg waren, waren we ook vlak bij de grens van Kongo, dus daar zijn we ook nog even heen gelopen.

Ons plan was om door te reizen naar Queen Elisabeth, het national park, om daar met de kids dieren te gaan bekijken. Dus met de door de manager geregelde taxi, op naar Queen Elisabeth. Het was zo'n anderhalf uur rijden door een erg mooi landschap, dus we verveelden ons niet.

Daar aangekomen een slaapplaats geregeld en geinformeerd naar de mogelijkheden. Er was een boottrip over het meer waarbij je allerlei dieren kon zien, dat leek ons wel erg leuk om met de kids te gaan doen. Je kon ook nog een game drive doen door het park om alle dieren te zien, maar omdat wij zelf geen auto bij ons hadden werd dat wel een duur grapje, dus dat werd niet echt wat.

Het was wel tijd voor een hapje eten, dus bij het restaurant hebben we wat eten besteld. Om 3 uur zou de boot gaan, dus na een tijdje hadden we het plan dat Ineke de tickets voor de boot zou gaan halen en dat ik zou proberen aan te pappen met een van de andere gasten om zo een ritje naar de boot te regelen. Dat lukte gelijk. Een mexicaanse man van ongeveer 35 was samen met zijn moeder op safari en zij vonden het prima om ons mee te laten rijden naar de boot.

Onderweg kwamen we natuurlijk aan de praat over waar iedereen vandaan kwam en toen bleek dat de driver Noah's Ark wel kende omdat hij vaker met bezoekers op safari was geweest. Dit was natuurlijk een geweldige kans om een leuke deal met hem te sluiten. Dus gevraagd of zij na de boottocht nog meer activiteiten op het programma hadden staan en toen dat niet zo bleek gevraagd of hij ons niet voor een leuk prijsje nog een game drive met ons wilde doen. Dat vond hij wel prima, als wij de benzine betaalden, wilde hij nog wel met ons rondrijden, helemaal super dus!!

Maar eerst gingen we dus met de boot:

Na de boottocht stond de driver ons al op te wachten en zijn we samen met de mexicanen nog het park in gereden. Geweldig om zo nog door het park te gaan op zoek naar de dieren. We zaten boven op het dak te genieten van het afrikaanse landschap om ons heen en we hebben nog heel wat dieren gezien.

Tot een uur of half 8 hebben we rondgereden, aan het einde nog genietend van de zonsondergang!

 

Helaas was daarna de batterij van m'n fototoestel echt leeg en hebben we verder geen foto's meer kunnen maken. Anders had ik ook nog de olifanten en nijlpaard die de volgende ochtend voor onze deur stonden te grazen kunnen laten zien....!

 

Maandag zijn we al voor achten weer op reis gegaan, op weg terug naar huis. We konden nog een lift krijgen van de mexicanen en werden in een stadje afgezet waar de bus naar Kampala weer langs zou komen. Gelukkig kwam die al na 10 minuten en hadden we goede hoop om lekker op tijd in Kampala aan te komen. Helaas........

De bus stopte in elk plaatsje om mensen erbij in de bus te krijgen, natuurlijk werd er ook weer van alles meegesleept in de bus en moest het laadruim dus regelmatig open. Op gegeven moment werd er zelfs een boda boda in mee vervoert! Het was wel weer een hele belevenis zo'n reis. Goed rechtop zitten, dan passen je benen net tussen de stoelen. Kind op schoot en rijden maar! Gelukkig mochten we bij gratie nog een keer naar het toilet, toen we toch echt wel heel nodig moesten. Maar na 10 uur rijden in de bus waren we dan toch echt terug in Kampala.

Daar gezellig nog even een pizza gegeten met elkaar en wat boodschappen gedaan, het laatste stukje met een taxi gereden en toen reden we rond half 10 het terrein van Noah's Ark weer op!

 

Geweldige dagen zo waar we nog heerlijk van nagenieten!

Lieve groetjes uit Uganda van ons!!

Niet te beschrijven!

Afgelopen weekend hebben we een heel bijzondere trip mogen maken! Net nadat we terug kwamen uit Nederland kwam auntie Biira naar mij toe om te vertellen dat ze gaat trouwen en ze nodigde me uit om op haar Introduction te komen. Dit is het feest voorafgaand aan het huwelijk waarop de familie van de bruidegom naar de familie van de bruid komt om de bruidschat te brengen.

Auntie Biira heeft altijd een speciaal plekje in mijn hart gehad. Zij was de auntie die veel voor Suzannah zorgde toen zij nog in het kinderhuis woonde en ik heb gewoon altijd goed contact met haar gehad. Natuurlijk wilden we dus graag naar haar Introduction komen.

De familie van Biira woont in Bwera en dat ligt tegen de grens van Congo aan, ruim 450 km hier vandaan, dus het zou een hele trip gaan worden!

Vrijdag zijn we op pad gegaan! 's Ochtends om kwart voor 7 liepen we met z'n zevenen de poort uit. Tamar en Ineke, blanke vrijwilligers hier, teacher Winnie en auntie Jesca, Suzannah, ik en Bernhard, een van de kinderen uit het kinderhuis. Auntie Biira heeft veel voor Bernhard gezorgd in de tijd dat hij hier net was en heeft dus een speciale band met hem. Ze vroeg of ik samen met hem wilde komen en het was erg leuk dat dit kon!

Bernhard genoot van de uitzichten onderweg!
Zoveel dingen die hij nog nooit gezien had!

We moesten eerst naar Kampala om daar een grote bus richting Bwera te nemen. De reis naar Kampala begon al goed, want we stonden gelijk lekker in de file... Iets later dan gepland kwamen we dus in Kampala aan. Daar na een bezoekje in een toilet, ergens in een hokje, zijn we in de bus gestapt voor de rest van de reis. Een hele rit!

Veel te zien onderweg!

En ook in de bus was genoeg te beleven en te zien!

Na bijna 9 uur in de bus met de kids op schoot, kwamen we in Bwera aan! Het duurde even maar toen werden we door de broer van Biira, Tom, naar een guesthouse gebracht. Ze hadden een prima plekje voor ons geregeld waar we voor minder dan 10 euro per kamer heerlijk konden slapen!

Tijd om even lekker een hapje te eten.

Een geweldige menu kaart, vooral de cocotail
en de omollet leken ons erg lekker! ;-)

Tom, de broer van Biira zou ons de volgende dag op komen halen voor het feest. We vroegen hem hoe laat hij zou komen: tussen 8 en 9. Waarop wij vervolgens maar even informeerden hoe laat het feest dan begon: om 12 uur. Dus maar gezegd dat het dan voor ons wel iets later kon; 10 uur.

De volgende ochtend maar rustig aangedaan, na een lekker ontbijt zijn we ons rustig gaan voorbereiden op de party.

De schoenen werden zelfs nog even gepoetst!

Om half 1 waren wij toch echt wel klaar om naar het feest te gaan, maar nog geen Tom te zien. Dus wij maar eens bellen wat de plannen waren. Hij was onderweg vertelde hij ons. Nou is dat hier altijd maar afwachten waar zo iemand dan inderdaad is en wat hij onderweg nog van plan is te doen. Ook deze keer was dat duidelijk het geval. Om half 2 was er nog niemand te zien. Dus maar weer eens bellen; ja hij was er echt bijna nu zei hij. En ja, goed 2 uur stond Tom en dan echt, netjes met een taxi om ons naar het feest te vervoeren. Na ruim 20 minuten rijden, door een prachtig berggebied, werd er gezegd dat we daar uitstapten omdat de auto de berg niet verder op kon en dat we nog een klein stukje gingen lopen. Nou dat kleine stukje werd een half uur, over een bergpad, in de hete zon, op onze afrikaanse slippers en in onze afrikaanse jurken.

Maar bovenaan gekomen was daar een prachtige feestlocatie, boven op de berg tussen alle andere bergen. We werden uitgebreid begroet en voelden ons zeer welkom! Natuurlijk moesten we op de voorste rij zitten als blanken!

De kant waar wij zaten.

Een deel van het uitzicht, in het echt natuurlijk nog veel mooier! ;-)

En ja, na een half uur wachten, zo tegen vieren, begon het feest dan echt!

Eerst kwam de familie van de man al dansend aan!

En later Biira met een groep van haar familie en vrienden.

Deel van het feest is dan dat de familie van de man op zoek gaat naar de bruid tussen de familie en vrienden en dat later de bruid op zoek gaat naar haar aanstaande man tussen de famlie van hem.

 

De bruid was gevonden!

En daar was het stel compleet! Biira en Adidas!

Toen was het tijd voor de familie van de man om de bruidschat te brengen. De geiten waren al naar het huis van de familie van Biira gebracht, dus die hebben we helaas niet gezien. Maar er werden nu al dansend manden vol dingen gebracht naar de familie van de bruid.

 

 

Natuurlijk moet er ook gegeten worden op zo'n feest, dus tussendoor kregen we allemaal een bord vol!

 

 Later was het tijd voor de gasten om hun kado's voor de bruid te geven. Apart vonden we dat daarbij de broer naast de bruid stond om de kado's in ontvangst te nemen en dat Adidas bij zijn familie en vrienden zat toe te kijken.

De kado's werden in een lange rij doorgegeven naar de kadotafel.

Tijdens het hele feest waren er ook een aantal speeches die door verschillende mensen werden gegeven. Tijdens het geven van de kado's kwam Tom naar mij toe om te vragen of ik ook wat wilde zeggen. Dat hoorde blijkbaar zo, dus vervolgens stond ik daar tussen al die mensen te speechen! Tja, je maakt wat mee zo!

Gelijk ook even een kans voor een foto met Biira en haar broer!

Er was een grote cake die verdeeld werd onder de gasten. Daarnaast waren een aantal kleinere cakes in de vorm van een drum die uitgedeeld werden aan belangrijke gasten; de familie van Biira, de familie van Adidas, en natuurlijk de gasten van Noah's Ark!!

 

Ondertussen genoten we van een prachtige zonsondergang! Wauw!!

Tijdens het feest waren er ook steeds meer kinderen uit de huizen rondom die kwamen kijken naar het feest.

 

Natuurlijk waren de blanken erg interessant voor hen!

Aan het eind werd er nog een tijdje gezellig gedanst!

 

Na het feest zijn we nog even langs het huis gelopen waar de ouders van Biira wonen. De vader van Biira heeft 3 vrouwen. Een van de vrouwen was ziek, dus zij was niet op het feest. Maar de andere voruwen wel, je ziet hen hier op de foto. De vrouw in de roze jurk is de moeder van Biira en zij woont hier in dit huis. De andere vrouwen hebben een ander huis. Het was ons niet helemaal duidelijk waar de vader nu precies woonde of dat hij van huis naar huis ging.

 

We werden uitgebreid bedankt voor onze komst en toen was het toch wel de hoogste tijd om de berg weer af te klimmen, want het begon donker te worden. Net op tijd waren we weer op de plek waar we door de taxi opgehaald zouden worden. We hebben nog even zitten wachten op de taxi, maar die bracht ons toen weer terug naar het guesthouse. Een prachtig feest zo om mee te maken! We hebben er echt van genoten en het was gewoon een eer om er zo bij te mogen zijn!!

 

Er volgen nog meer belevenissen, maar deze blog is zo lang genoeg en het is tijd om te gaan slapen! Morgen meer verhalen!!